“Op een dag ziet een arme boer een schitterend gouden ei liggen in het nest van zijn lievelingskip. Aanvankelijk denkt hij dat het niet echt is. Vlak voordat hij het wil weggooien bedenkt hij zich en neemt het mee om het nader te bekijken. Het ei blijkt van zuiver goud! De boer kan het maar niet geloven. Zijn verbazing wordt nog groter wanneer hij de volgende dag dezelfde ontdekking doet. Elke dag rent hij hij, zodra hij wakker wordt, weer naar het nest en steeds weer vindt hij het gouden ei. Hij wordt enorm rijk en het lijkt te mooi om waar te zijn. Maar niet alleen zijn rijkdom, ook zijn hebzucht en ongeduld worden groter. Het valt hem steeds zwaarder de volgende dag af te wachten en uiteindelijk besluit hij de kip te slachten om de eieren er allemaal tegelijk uit te halen. Maar in de kip is geen gouden ei te bespeuren. En vanaf nu zal hij er ook nooit meer één aantreffen. De boer heeft de kip die hem de gouden eieren leverde om zeep geholpen.” (Stephen Covey)
Wie de kip met de gouden eieren slacht, dempt de bron van zijn eigen welvaart. Deze aan de Franse taal (il en fait comme de la poule oeufs d’or) ontleende uitdrukking is ontstaan uit een fabel van de Franse fabeldichter Jean de la Fontaine (1621-1695)
