Na zijn verrassende uitschakeling in de eerste ronde van Wimbledon 2025 gaf Alexander Zverev, nummer 3 van de wereld, opmerkelijke uitspraken over zijn mentale gesteldheid. Hij sprak van gevoelens van ‘eenzaamheid’ en ‘leegte’ die zelfs buiten het veld merkbaar waren:
“Ik voel me momenteel behoorlijk alleen in het leven… Mentaal heb ik het zwaar,” legde hij uit na de wedstrijd
Zijn opmerkingen lijken voort te komen uit een opeenstapeling van factoren: het missen van een Grand Slam-zege (zoals in Melbourne), intensieve trainings- en wedstrijdroutines, plus extra druk door media en publieke verwachtingen.
Zverev toonde ook zijn voor het eerst open over de mogelijkheid van therapie. Hij benoemde voor het eerst expliciet dat hij “voor het eerst in zijn leven therapie nodig zou kunnen hebben” . Zijn eerlijkheid wordt daarbij gesteund door collega’s: Novak Djokovic bood publiekelijk begrip en steun aan, terwijl spelers als Aryna Sabalenka hem aanmoedigden om hulp te zoeken, “voordat het hem kapot maakt”.
Het gesprek past binnen een bredere beweging in de sportwereld – na Naomi Osaka – waarin mentale klachten bespreekbaar worden gemaakt. Onderzoeken tonen aan dat de prestatiedruk, mediabelangstelling en sociale isolatie bij professionele atleten leiden tot verhoogde kans op burn‑out, depressie en angst .
Zverev's openheid markeert twee belangrijke trends voor iedereen in het high-performance domein:
Alexander Zverev toont moed door openlijk zijn mentale strijd te delen. Zijn verhaal benadrukt dat het leven van een high performer méér omvat dan topprestatie en roem; het draait ook om welzijn, ondersteuning en herstel. Zijn voorbeeld kan helpen bij het wegnemen van stigma’s en het versnellen van een cultuur waarin mentale gezondheid vanzelfsprekend onderdeel is van topcoaching.
Gebaseerd op uitspraken van Alexander Zverev in diverse interviews.